بررسی مقایسه ای اثر تجویز نانوذره سلنیوم و سلنیت سدیم در میش های آبستن بر سطح سرمی تیروکسین خون بره های نوزاد

هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای اثر تجویز نانوذره سلنیوم و سلنیت سدیم در میش های آبستن بر سطح سرمی تیروکسین خون بره های نوزاد بود. بدین منظور از 20 رأس میش 4 ماه آبستن در محدوده سنی یکسان بهره گرفته شد. طی 21 روز منتهی به زایمان، مکمل نانوذره سلنیوم با دوزهای 05/0 و 1/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به ترتیب به گروه های تیمار 1 و 2 و سلنیت سدیم به میزان 1/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به گروه تیمار 3 خورانده شد. در همین زمان به گروه شاهد نیز با حجم مساوی آب مقطر خورانده شد. تا زمان زایمان میش ها از نظر درمانگاهی و آزمایشگاهی مورد پایش دقیق قرار گرفتند و سطح سرمی تیروکسین در روزهای تولد و روزهای هفتم پس از زایمان در بره های نوزاد سنجیده شد. سطح سرمی تیروکسین بره های نوزاد گروه دریافت­دارنده سلنیت سدیم و نانوذره سلنیوم به میزان 05/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده دام، در روز هفت پس از زایمان کمتر از روز تولد بود (به­ترتیب 006/0p< و 001/0p<). همچنین، مشخص شد که سطح سرمی تیروکسین بره های نوزاد گروه تیمار 2 به طور معنی داری در روز تولد کمتر از گروه تیمار 1 بود (003/0p=). نتایج مطالعه نشان داد که عملکرد فیزیولوژیک نانوذره سلنیوم وابسته به دوز مصرفی بوده و در دوز 05/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده اثراتی مشابه با سلنیت سدیم در  دوز 1/0 میلی گرم را القاء کرده و منجر به بالا رفتن سطح سرمی تیروکسین بره نوزاد در بدو تولد می شود.